سازمان بین المللی دریانوری به عنوان یکی از آژانس های سازمان ملل متحد وظیفه ایجاد یک ساختار منظم همکاری مابین دولتهای گوناگون در زمینه قوانین حاکمیتی و شیوه های فنی و اجرایی موثر در کشتی رانی تجاری بین المللی و تشویق و تسهیل پذیرش عمومی بالاترین استاندارد های کاربردی در حوزه های ایمنی دریانوردی، بهبود بازدهی دریانوردی و جلوگیری از آلودگی محیط دریایی توسط کشتی ها را دارد.
این مقاله به صورت خلاصه ساختار و تاریخجه این سازمان را منعکس می نماید.
این مقاله ضمن ارائه یک راهنمای مفید برای انجام بازرسی رادیویی شناور های می تواند مورد استفاده دریانوردان، افسران ایمنی، بازرسان دریایی قرار گیرد. بر اساس متن کنوانسیون سولاس تمام شناور های با تناز ناخالص بالای 300 به غیر از مواردی که در این کنواسیون بدان اشاره شده، باید الزامات مشروح آن را رعایت نمایند.
با برگزاری اجلاس هفتاد و ششم کمیته MEPC در ماه ژوئن سال 2021 میلادی، اصلاحیه ضمیمه 6 مارپول مورد پذیرش اعضا قرار گرفت و برای اجرا ابلاغ گردید. یکی از تصمیمات کلیدی این اجلاس معرفی مفهوم رتبه بندی CII بوده که باید به صورت سالیانه برای شناورهای مشمول محاسبه و گزارش گردد. شناور های مشمول بر اساس این رتبه بندی در پنج حرف A تا E تعریف می شوند.
یکی از اهداف آیمو، کاهش میزان تولید گازهای گلخانه ای به میزان 40 در صد تا سال 2030 میلادی و کاهش بیشتر تولید آن به میزان حداقل 50 درصد تا سال 2050 میلادی می باشد. بدین منظور مقررات جدیدی در ارتباط با مفهوم و مقدار EEXI ابلاغ گردیده است که از ابتدای سال 2023 برای تمامی شناورهای متردد در آبهای بین المللی با تناژ ناخالص بالای 400 اجباری خواهد شد.
در صنایع دریایی و کشتیرانی با سه نوع مختلف بیمه دریایی سر کار داریم: بیمه بدنه و ماشین آلات، بیمه بار و بیمه حفاظت و غرامت یا اصطلاحا P&I.
در این مقاله تلاش بر این خواهد بود که در مورد بیمه P&I و پوشش های آن صحبت کنیم. یک باشگاه حفاظت و غرامت (P&I Club) در واقع به صورت یک مجموعه ای در نظر گرفته می شود که حمایت در برابر ریسک های مرتبط و غرامت ناشی از این ریسک ها، برای اعضای آن مجموعه با نسبت مشخصی توزیع می شود. بر خلاف شرکت های بیمه گر دریایی که اطلاعات مربوطه به حوزه بیمه را ممکن است به مراجع دیگر نیز ارائه دهند، این باشگاه ها اطلاعات مربوطه را تنها به اعضای خود ارائه خواهند داد.
سیستم های تولید کننده گاز خنثی مهمترین سیستم نصب شده بر روی تانکر ها حمل مواد نفتی برای عملیات ایمن آنها هستند. گاز خنثی در این مورد، به ترکیبات گازی ای گفته می شود که حاوی مقدار بسیار کمی اکسیژن (معمولا زیر 8 درصد حجمی) باشند که از اشتعال محیط های حاوی گاز های هیدروکربنی جلوگیری می کند.
در اجلاس 71 ام کمیته اصلی محافظت از محیط زیست دریایی (MEPC) در جولای 2017، اصلاحیه جدیدی برای کنوانسیون سیستم ضد خزه پذیرفته شد و ابلاغ گردید که در آن استفاده از ماده Cybutryne در سیستم های ضد خزه، به دلیل تأثیرات مضر آن بر محیط زیست دریایی، ممنوع شد. تاریخچه ای از کنوانسیون و خلاصه ای از اصلاحیه مذکور در این مقاله گردآوری شده است.
بر اساس الزامات مقرره 7.5.5 فصل 2-2 کنوانسیون سولاس، تمام شناورهای باری مشمول این کنوانسیون به غیر از تانکر ها، باید برای جلوگیری از گسترش آتش سوزی در اماکن زیست (Accommodation Spaces)، فضاهای خدماتی (Service Spaces)، ایستگاه های کنترل (Control Station)، یکی از روشهای مشخص شده را انتخاب و اجرایی کنند.
در صنعت دریایی بر اساس انواع مختلف کشتی ها و شرایط ویژه عملیاتی آنها، انواع مختلفی از قایق های نجات استفاده می شود. به همین صورت، مکانیزم رهاسازی این قایق ها نیز متفاوت طراحی می شوند. در این مقاله انواع اصلی مکانیزم رهاسازی قایق های نجات (Lifeboats’ release mechanism) شرح داده خواهد شد.